Posetite novootvorene izložbe u Kulturnom centru Beograda

STEFAN ĐORĐEVIĆ l BOŠKO ĐORĐEVIĆ

Galerija ARTGET, Trg republike 5/I

Umetnički dirketor Galerije Artget u 2020: Aleksandar Kostić

Dnevnik o mami je priča o Negrici Neci Đorđević, ispričana fotografijama njenih sinova, Stefana i Boška.

Godine 2017. Neci je po drugi put ustanovljen kancer, od kojeg se samostalno izlečila petanest godina ranije, koristeći alternativne metode lečenja. Ostaje pri odluci da se leči sama, i seli se u  mali dom na jezeru u potrazi za isceljenjem.

Ovo je priča o svakodnevnoj borbi i poslednjim trenucima. O ljubavi i želji za životom.

Biti prisutan, biti tu.

 Stefan Đorđević je rođen 1987. godine, u Boru. Nakon što se zbog studija seli u Beograd, njegovo dotadašnje glavno interesovanje, skejtbording, biva zamenjeno filmom i fotografijom. Završio je osnovne i master studije Kamere na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, i trenutno radi kao nezavisni reditelj i snimatelj na filmu i ostalim medijima.

Režirao je kratki igrani film Poslednja slika o ocu, koji je nagrađivan na festivalima u Lokarnu, Sarajevu, Zagrebu, Beogradu...

Član je internacionalne asocijacije dokumentarnih fotografa, Zero Photos.

Boško Đorđević je rođen 1988. godine u Boru, gde je završio osnovno i srednje obrazovanje. Diplomirao je na Katedri za engleski jezik i književnost Filozofskog fakulteta u Nišu, i na Katedri kamere Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Bavi se fotografijom i filmom.

.............

VESNA GOLUBOVIĆ

Odakle i Kuda

20. 2 – 26. 3. 2020.

LIKOVNA GALERIJA - Knez Mihaialova 6

GALERIJA B2 - Balkanska 2

Otvaranje, subota, 7. mart, u 19 sati

 Odakle i Kuda  je naziv najnovije izložbe umetnice Vesne Golubović koja će biti predstavljena  u Likovnoj galeriji Kulturnog centra Beograda i Galeriji B2, a koju čini ambijentalna instalacija i najnoviji slikarski radovi.

...Krećući se između jednostavnosti i složenosti, ozbiljnosti i poetičnosti, od monumentalnih celina, poput projekta na Palati Albanija (2004), do intimnih dimenzija slika na platnu, Vesna Golubović je razvila vizuelnu gramatiku koja odbija autoritet singularnosti u odnosu prema nehijerarhijskom i serijalnom, gde jedna ideja odmah generiše sledeću u nizu. Ta logika se nalazi i u osnovi nove postavke, koja se iz prostora Likovne galerije Kulturnog centra Beograd, odnosno od jedinstvene zidne kompozicije realizovane u ovom prostoru (koja će nakon trajanja izložbe postati deo same osnove zidova, koji će biti prekrečeni, te rad u potpunosti spojiti sa osnovom), kreće prema iskazu na slikama u izložbenom prostoru Galerije B2.  (iz teksta A.Tucakov u katalogu izložbe)

Vesna Golubović (1955) diplomirala je i magistrirala na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, a od 1981. godine do 2004,  svoju slikarsku karijeru nastavila u jednom od najzanimljivijih i najvažnijem umetničkom centru– u Njujorku. 

Učestvovala je na dvadeset samostalnih i brojnim grupnim izložbama u zemlji i svetu.

Realizovala je scenografije za moderan balet (Tel Aviv, Helsinki, Chester Springs, New York City, Jerusalem, Hag, Sidnej...) Godine 2004. rad Fragmenti vremena, monumentalnih dimenzija postavljen je na  palati Albanija u okviru proslave 600. godina Beograda.

.............

JAEL SERLIN

 Bez Jedrena

Galerija Podroom, Knez Mihailova 6/-1

20. 2 – 26. 3. 2020.

Kustoskinja: Gabi Hamburg Fima

četvrtak, 20. februar u 19.30 sati

Razgovor sa umetnicom – Jael Serlin (razgovor će biti na engleskom jeziku)

U srcu izložbe je putovanje ka sebi i ka spoljnom svetu. Protok sećanja i zaboravljenih mesta. Jael Serlin u svojim radovima koristi različita sredstva kako bi opisala čežnju za sećanjima obavijenim zaboravom, na izgubljene korene jevrejske zajednice koja je nekada naseljavala grad Jedrene na severozapadu Turske. Izložba je pokušaj da se ispita kako se lično sećanje i kolektivno pamćenje formiraju činom stvaranja slika, u čijem korenu leži čin zaborava. Oba ova mehanizma se oblikuju slikama koje se sastoje od autentičnih komponenti, događaja koji su se odigrali i od zamišljenih delova. Međutim, moramo praviti razliku među njima. Dok se kod kolektivnog pamćenja čin zaboravljanja primenjuje da bi se prikrili, ućutkali i isključili narativi koji bi mogli poremetiti kolektivni etos i hegemoniju, mehanizam zaboravljanja u umu čoveka neće izbrisati traumu, koja će zauvek ostaviti trag na duši i sećanju.

Slike na izložbi su i same mesta zaborava i kreću se između vidljivosti i iščeznuća. Projektovane slike izblede kada svetlost nestane. Gipsana ruka će se vremenom zdrobiti i raspasti se. Tabla u centru izložbe postaje površina na kojoj Serlin crta i briše, otkriva i pokriva, formirajući sklop veza i erodirajući ih dok ih konačno ne izravna, stvarajući fotografsku sliku cele table. Njeni postupci na površini podražavaju način na koji se upamćene slike tkanjem umeću u dušu, filtriraju kroz maštu i stvarnost. Ovaj postupak se podudara sa Frojdovim člankom iz 1925. godine o „Magičnom bloku“ u kojem je koristio metafore pisanja i brisanja da bi opisao odnos između svesnog i podsvesnog. Pod preciznom rukom Jael Serlin elementi na Tabli postaju kartografske lokacije na zamišljenoj mapi. U susretu sa novim teritorijama, one opisuju ostatke jedne izgubljene zemlje.