Arhitektura oblikuje prostor - kako još Vitruvije navodi - načelima strukture, funkcije i estetike, odvraćajući epohu, istorijski tok i kulturu življenja. Otud svaka građevina i urbana celina imaju kontekst prisutnosti i trajanja, svoj izraz i karakter, na koji reagujemo uticaje, baštinji ih kao usmene.

Umetničko lično istraživanje, tehničko korišćenje na pltnu i preispitivanje ove impresije, ali i druge vizuelne simbole urbanih sredina, zaokupljena različitom strukturom, oblicima, bojom, teksturama i materijalima, vezom sa okolinom, čitanim značenjima. Predstava grada ovde je konačno uspostavljanje kao simvol savremenog doba, a slika grada je slika dvadeset i prvog veka, tehnološkog napretka i modernosti, i pre svega - likovni izazov.

Složenoj harmoniji i estetici urbanog stvaranja likovnim oblikovanjem u kojem za stvaranje prirodne prirode gotovo da nema mesta. Izostavljanjem organskog i svake figure, potencijal otklona iz prirodnih sredina i naglašava grad kao izraz i proizvod čoveka, košnicu u mogućnosti podređenih ljudi.

Ne bavi se čovekom kao pojedincem ili osobom, angažovanim temama, niti savremenim fenomenom otuđenosti. Prateći svoju slikarsku intuiciju, umetnost sagledava temu sa likovnim pozicijama, u formi savremenog shvatanja vodeće, koja oslikava vibracije života urbanog jezera - najčešći svoj „večitog grada“ na uskom reku, osećaće svoje osećaj.

Vedeta je proteklih vekova, kao privaljan žanr pejzažnog slikarstva, nastao na zahtev publike, odigrala važnu istoriju i dokumentarnu ulogu. Osim stvorenih estetskih i likovnih vrednosti, ležela je razvila stil epohe i umetnosti, socijalni kontekst u kome je nastala, ali i brojne detalje urbanog okvira.

Milica Matović preoblikuje složeni motiv i njegovo prevođenje u stvarnost slike, pristupa slobodno i ekspresivno, koristi se poetičkim impresionima i metodom apstrahovanja kao polazni osnov, sa ličnom formulacijom u duhu postmoderne. Dubinu i planove u osnovnim realnim prikazima grada kolorističkog perspektiva, ali takođe i poliperspektivom, koji su sa položajem „krvava grada“ sagledavanja i obučavanja urbanih prostora, kreiraju lični likovni izraz.

Jedan od prepoznatljivih elemenata žene ličnosti jeste i jedinstvo boje i crteža, odnosno, crtanje i akcentovanje bojom, sa vidljivim potezima četkice i mestimično pasuoznim nanosima koji nagovaraju taktičnost. Kolorističkim tretmanom svetlosti i senke, pored ekspresivnih, istražuje i oblikovne mogućnosti boje. Apstahovanjem viđenog i stvaranjem osnovnih masa, ritmovanjem volumena i kolorističkih sevenci, i bojnim crtežom kao crvstom okosnicom, umetnicom raščlavanja prostora i gradi kompozicijom.

Iz slike u slici, tragajući za likovnim izrazom suštine odabranog urbanog motiva, postiže želujanje atmosfere savremenog i fantastičnog gibanja i trajanja, prožimajući ŽIVOT I UMETNOST.

Zorica Atić, dipl. istoričar umetnosti - kustos

*Izložba traje do 14. septembra, adresa glaerije Singidunum je Knez Mihailova 40.